هر دو در عالم خیال بود

متجسم در آن مثال بود

خود شنیدی چو قحط سال بود

میته بر آدمی حلال بود!

که ز قحط آنکه خسته حال بود

خورد اگر میته کش حلال بود

گهی وجد از نکته حال بود

گهی صحبت از نقطه خال بود

بعدِ کان مایهٔ وبال بود

سبلِ چشم اعتزال بود

ای خوش آن دل که بی خیال بود

فارغ از ذوق و وجد و حال بود

کنون که دامن مقصود اوفتاد به چنگ

به کام غیر ز کف دادنش محال بود

ز فرط شوق حضورش‌ هنوز حیرانم

که بر که می‌نگرم خواب یا خیال بود

باز آن می در قدح سیال بود

هرچه می خوردند، مالامال بود

هرکجا شوق توام ساغر کش آمال بود

صبح عشرت سربلند و شام غم پامال بود

داشتم از زلف او سرمایه عیش ابد

تا سواد خط او بر روی دولت خال بود

دیده آیینه بر رویش گشودند در ازل

[...]

چند گوئی کنم انفاق اگر یابم مال

ای سخی طبع که دستت تهی از مال بود

مال اگر یافتی و دادی و ممسک نشدی

باز بیمالی و حال تو همین حال بود

ور ندادی نبری سود بجز وزرو و بال

[...]