مهر رویش بر همه ذرات تافت

هر یکی در خورد خود زو بهره یافت

گرچه این خور بر همه یکسان بتافت

لیک هر یک در خور خود نور یافت

کام جانم لذت عشقش چو یافت

از غم و فکر دو عالم روی تافت

آن یکی شخصی به ناگه گنج یافت

از نشاط و شوق هر سو می‌شتافت

پیر بسطامی چو در میدان شتافت

در مقام قرب جانان راه یافت

سایه بودم نور خور بر من بتافت

زان تجلی سایه خود را نور یافت

پس آنگاهی که ببرید او مسافت

نهد حق بر سرش تاج خلافت

پنجه افتاب را برتافت

به یک انگشت قرص مه بشکافت

نور معراج در دل شب تافت

مصطفی آن‌‌چه یافت در شب یافت

سبزه از بس که رشته با هم بافت

چون سطرلاب سبز بر هم تافت

تا داد به او خدا خلافت

تا یافت سریر ازوشرافت

آن که طبعم چو فرصتی دریافت

به ثنا گوییش دو اسبه شتافت

گر بدی حامی من الطافت

کی تغافل نمودی انصافت

هر که به همسایگی او شتافت

غیرت شاهی جگرش را شکافت

مرد گدا پیشه چو این مژده یافت

رقص کنان جانب عمان شتافت

از آنرو صبح این روشندلی یافت

که چون ما در دلش مهر علی تافت

تو گفتی از فلک انجم نمی‌تافت

به زحمت خواب راه دیده می‌یافت

که چون دستور از آن راز آگهی یافت

رخ از ذوق بساط خرمی تافت

هرکه رو از وجود محدث تافت

ره به کنجی از آن مثلث یافت

هر که رو از وجود محدث تافت

ره به کنجی از آن مثلث یافت