درم داد با لشکر نامدار

سوی جنگ جستن برآراست کار

یکی پارسی بود بس نامدار

ورا سوفزا خواندی شهریار

چنین آمد این چرخ ناپایدار

چه با زیردست و چه با شهریار

همی‌گفت بر کینهٔ شهریار

بلاش جوان چون بود خواستار

کنون من به دستوری شهریار

بسیجم برین گونه بر کارزار

به لشکر چنین گفت کامروز کار

به کام ما بد از روزگار

همه هرچ گفتم تو را گوش‌دار

چو رفتی یکایک برو برشمار

چو دیدش بپرسید سالار بار

وز او بستد آن نامهٔ شهریار

بدو گفت شاپور کای شهریار

دلت را بدین کار رنجه مدار

گزین کرد پس هرکه بد نامدار

پراگنده از لشکر شهریار

بدو داد پس نامهٔ شهریار

سخن رفت هرگونه دشوار و خوار

بدو گفت زرمهر کای شهریار

زبان را بدین باز رنجه مدار

بدو داد و گفت این نگین را بدار

بود روز کاین را بود خواستار

بپذرفت شمشیرزن سی‌هزار

همه نامداران گرد و سوار

چنین داد پاسخ ورا شهریار

که خونی‌ست این مرد تریاک‌دار

بدیشان چنین گفت کز شهریار

سخن کردم از هر دری خواستار

چنین گفت کای نامور شهریار

کسی را که بندی به بند استوار

سخن هرچه بشنیدم از شهریار

بگفتم به بازاریان خوارخوار

اگر خون این مرد تریاک‌دار

بریزد کسی نیست با او شمار

اگر دادگر باشی ای شهریار

به انبار گندم نیاید به کار