غلام و پرستندگان ده هزار

بیاورد شایستهٔ شهریار

ز پشت سیاوش یکی شهریار

هنرمند و از گوهر نامدار

تو مر بیژن خرد را در کنار

بپرور نگهدارش از روزگار

هم از پشت او روشن کردگار

درختی برآورد یازان به بار

سرش پر ز غم گرد آن مرغزار

همی گشت شه را کنان خواستار

مرا کرد خواهد همی خواستار

به ایران برد تا کند شهریار

چنین داد پاسخ ورا شهریار

که تو گیو گودرزی ای نامدار

فرنگیس را نیز کردند یار

نهانی بر آن بر نهادند کار

گله هرچه هست اندر آن مرغزار

به آبشخور آید سوی جویبار

همی باش بر کوه و در مرغزار

چو کیخسرو آید ترا خواستار

ز دینار وز گوهر شاهوار

ز یاقوت وز تاج گوهرنگار

سر گنج را شاه کرد استوار

به راه بیابان برآراست کار

بفرمود تا ترک سیصد سوار

برفتند تازان بر آن کارزار

گذشته ز رستم به ایران سوار

ندانم که با من کند کارزار

همانا که گوپال بیش از هزار

گرفتی ز دست من آن نامدار

به زخمش ندیدم چنین پایدار

نه در کوشش و پیچش کارزار

که دو پهلوان دلیر و سوار

چنین لشکری از در کارزار

سواران گزین کرد پیران هزار

همه جنگجوی و همه نامدار

اگر کوه آهن بود یک سوار

چو مور اندر آید به گردش هزار

ببینی کزین پرهنر یک سوار

چه آید ترا بر سر ای نامدار