یکی گفتی ای وای سالار ما

نگهبان و یار و پرستار ما

کنون این ستمدیده بیمار ما

که باشد به غربت پرستار ما

بد آویزه ی عرش سالار ما

برادرش میر و علمدار ما

ندانستی ایزد بود یار ما

چو بر راستی هست کردار ما

بر سر لطف آمد آن دلدار ما

جان فدای یار شیرین کار ما

در دل چون سنگ او تاثیر کرد

عاقبت این ناله های زار ما

می خلید اندر دل ما خارها

[...]

تو بودی که بودی هوادار ما

گه سختی اندر شدی یار ما

لااله سرمایه ی اسرار ما

رشته اش شیرازه ی افکار ما

می تراشد مهر تو اطوار ما

فکر ما گفتار ما کردار ما

پخته از دستت اساس کار ما

چاره ئی فرما پی آزار ما

باز به ما یار گشت نصرت دادار ما

عاقبتی نیک داد کوشش بسیار ما

زار شد آن کس که بود در پی آزار ما

عرصهٔ گیهان گرفت فر سپهدار ما

در روزگار چون گذرد روزگار ما

باقیست نقش کلک بدایع نگار ما

سرخوش به پیشه ئی و شعاریست هر کسی

گردیده عشق پیشه محبت شعار ما

ما را کجا زمانه فراموش می‌کند

[...]

خوشا امروز روز ما که خوش شد، روزگار ما

چنین روز خوشی بنگر، چگونه کرد، کار ما

ز هر حیثی خوش اندر خوش، نموده کار و بار ما

تو در این شهر یار ما و این دو شهریار ما

نیست خالی، دوش ما از بار ما

کوشش اندر دست ما، افزار ما