بارها گفتمش این نکته بعجز و الحاح

گر همی جوئی قدر و شرف و فوز و فلاح

ابدا خوردن این وجه ترا نیست صلاح

این نه مال ملکستی که بود بر تو مباح

بیا ساقیا ساز عیش افتتاح

نما بکر رز را به شادی نکاح!

دل شود رنجه زجد شام و صباح

میکند اصلاح مزاجش به مزاح

چون برافتاد رسم خیر و صلاح

شود البته خون خلق مباح

چون که بد شیعه احمد سفاح

کرد خون بنی‌امیه مباح

زین چنین قوم بویهٔ اصلاح

هست چون از مسا امید صباح

با بت ساده نشستن که ثواتبست و مباح

خوش بود خاصه که گیری ز کفش ساغر راح

در ره عشق بتان کوش که صاحبنظران

جز در این راه ندیدند و نجستند فلاح

نه عجب گر در رحمت شده بر ما مفتوح

[...]