آن عالم روحانی خمخانهٔ ربانی

روح جبروتی خم فیض صمدانی راح

نفس ملکوتی را مینا و صراحی دان

اعیان شهادی را هر یک قدحی ز اقداح

عکس می‌دید به پیمانه مگر آن سرمست

که دگر در نظرش باز نیامد اقداح

پرتو جام گر از باده ببینی زاهد

باز دانی به عیان سر زجاج و مصباح

همه یک نور دان اشباح و ارواح

گه از آیینه پیدا گه ز مصباح

الا ای شاه بازِ قدسِ ارواح

که افتادی به قید دام اشباح

اَطْفِ مِصْباحاً فإنَّ الصُّبْحَ لَاح

سَکَّنَ المِصباح اِذْلَاحَ الصَّباح

رخ ما ساغر و حسن ازل راح

رخ ما چون زجاجه حسن مصباح

دمیدگل به چمن ساقیا بیاور راح

صلاح من بود این تا تو را بود چه صلاح

زمانه بر دل های ما زغم زده قفل

بگیر بهر گشایش ز جام می مفتاح

قسم به جان توفیضی که من ز می بردم

[...]

با کسی کوکمتر است از تومزاح

الحذر هرگز مکن نبود صلاح

خون من گر بر شما آمد مباح

نیست این مشت عقایل را جناح

بی‌مهر علی که هست میزان فلاح

سودی ندهد به هیچکس علم و صلاح

تا باب نجات بر تو گردد مفتوح

از نام علی بدست آور مفتاح

ای آنکه مقلب مسائی و صباح

لبریز بود ز رواح فیضت اقداح

هر مفسده که هست در کار صفی

اصلاح تو کن که قادری بر اصلاح

هستی یم و دین کشتی و حیدر ملاح

زین ورطه بود ولای ملاح فلاح

خواهی اگر آوری بکف گوهر عشق

در بحر ولایت علی شو سباح

زجاجه قلب و روح آمد چو مصباح

شجر نفس و بدن مشکوه وضاح

بقرآن روح را حق خوانده مصباح

زجاجه قلب و تن مشکوه وضاح

کند گاهی طلب از توبه مفتاح

گشاید بلکه‌یابی بهر اصلاح

چون به سعادت نمود ساقی فرخنده فال

ساغر عیش بهار به هر طرف مال مال

سلسله خرمی یافت ره اتصال

محول الحول داد زمانه را حسن حال

منشی ایام کرد طی سجل ملال

[...]

اوفتاد از بهر آن فلک فلاح

بر سر قربوس زین ذوالجناح

مراد آنکه ی شاه بر ذوالجناح

مراین آب خوردن نباشد مباح

نبود این قالب تصویر اشباح

که ما بودیم در تدبیر ارواح

در این مبارک صباح شد می صافی مباح

شد می صافی مباح در این مبارک صباح

زانکه پدیدار شد رایت خیر و فلاح

روز ظهور حق است دوره صلح و صلاح