شود اینجا حقیقت جوهر ذات

نماید از همه در عین ذرّات

نمیمیرد کسی از قرب این ذات

ولیکن میشود مر محو ذرّات

چو خود را کرد پنهان سوی آن ذات

عیان شد در حقیقت زو هر آیات

چو برداری ز رویش پردهٔ ذات

بخوان بر هر دو جمعش زود آیات

چنان از شوق جانانست در ذات

که هم ذاتست گوئی جمله ذرّات

خراباتی است در عین خرابات

مناجاتی است اندر کشف طامات

چو من رفتم چه ماند عین آن ذات

شود خورشیدم اینجا عین ذرّات

منم اصل و منم وصل و منم ذات

که بنمودم ترا در دید ذرّات

گهی مرزنده آرد جمله ذرّات

گهی محو فنا در دیدن ذات

منم اینجا بتو کُل قائم الذّات

چو خورشیدی و ما هم جمله ذرّات

نگر قرآن من در عین آیات

که تا از صورت افتی در سوی ذات

چو خورشیدی شدم در عین آن ذات

بتابیدم چو خور بر جمله ذرّات

همه جانان شوم در عین آن ذات

چو خورشیدی که اندر عین ذرّات

رفیقی کرده‌ای با جان تو از ذات

رسیدستی کنون در قرب ذرّات

اگر بیرون فتادستی ز جنّات

ترا آخر رسانم سوی کلّ ذات

ترا بیرون فکند از عین جنّات

هزاران نکته میگوید ز آیات

همه خورشید گردد عین ذرّات

نهد آنگاه سر در عین آن ذات

از این جوهر که آمد از سوی ذات

در اینجا دردمیده نفخ آیات

چو باطن پاک کردی جمله ذرات

نظر کن در عیان نفخهٔ ذات

صفات جان نظر کن معنی ذات

فتاده نور او بر جمله ذرّات