چنان مدهوش عشق اندر فنا بود

که گوئی آن زمان عین لقا بود

شده درخواب و خاموش اوفتاده

چو مستان سخت بیهوش اوفتاده

مگر معشوق او در خواب میدید

[...]

بدین سان چو پاسی ز شب درگذشت

ز خون دل آتش ز سر درگذشت

نظر کرد آزاده قلواد را

یلی راستی سرو آزاد را

نشسته ندید اندر آن بارگاه

[...]

وز آن جا به گنجینه دژ کرد روی

بر آهنگ جادو شده جنگ‌جوی

سر شهریاران کشورگشای

که بد سام آن گرد فرخنده رای

خروشنده چون ابر بر پشت کوه

[...]

درین گفتگو بود سالار سام

که ناگه برون تاخت پس قهقهام

بدو گفت کای خیره بدگمان

چرا لاف داری همی هر زمان

ندیدی سواری که از زخم دست

[...]

شبی کز پی نبود آه سحرگاه

از او طول أمل وامانده در راه

شبی تاریکتر از روز فرقت

ز دلگیری سراسر شام غربت

ز بس تاریکی، آنشب از غم دل

[...]

بدیدش چو نیکو براهیم بود

کزو جان شیران پر از بیم بود

بدوگفت: کای شیر شمشیر بند

مبادا ز چشم بدانت گزند

چرا گشتی اندر پی من روان؟

[...]