وزآن جایگه روی برگاشتند

به شب دشت پیکار بگذاشتند

به لشکرگه خویش بازآمدند

بر پهلوانان فراز آمدند

همه شب به خواب اندر آسیب شیب

[...]

چو ویس دلبر این پیغام بشنید

تو گفتی زو بسی دشنام بشنید

حریرین جامه را بر تن زدش چاک

بلورین سینه را می‌کوفت بی باک

چو او زد چاک بر تن پرنیانش

[...]

دارنده گردون و نگارنده اختر

جان پرور و دارای جهان اعظم و اکبر

فردی صمدی لم یلدی راه نمائی

یکی نه چو هریک همه ای از همه برتر

او باشد آخر نه زمین باشد و نه چرخ

[...]

چو شد پرداخته فرهاد را چنگ

ز صورت‌کاریِ دیوارِ آن سنگ

نیاسودی ز وقت صبح تا شام

بریدی کوه بر یاد دل‌آرام

به کوه انداختن بگشاد بازو

[...]

و زان پس به گرسیوز آواز داد

کز ایدر بران باره بر سان باد

به نرمی بیاور به نزد منش

به چربی به دام آورم گردنش

مگردان به تندی زبان را بدوی

[...]

زهی از شمع رویت چشم مردم گشته نورانی

جهانرا مردم چشم آمدی از عین انسانی

ملک را از پی آوردن خاک تو حمالی

فلک را بهر طرح ملک ترکیب تو میدانی

طلسم خلقتت را دست قدرت کرده معماری

[...]

دور چون بر آل پیغمبر رسید

اولین جام بلا اکبر چشید

اکبر آن آئینه رخسار جَدّ

هیجده ساله جوان سرو قدّ

در منای طف، ذبیح بی بدا

[...]

سخنی به نژاد نو

این سخن آراستن بیحاصل است

بر نیاید آنچه در قعر دل است

گرچه من صد نکته گفتم بی حجاب

نکته ئی دارم که ناید در کتاب

[...]

پادشها! چشم خرد باز کن

فکر سرانجام‌ در آغاز کن

بازگشا دیدهٔ بیدار خویش

تا نگری عاقبت کار خویش

مملکت ایران بر باد رفت

[...]