صبا بلطف بگو آن غزال رعنا را

که سر بکوه و بیابان تو داده ما را

هر کس که بدست جام دارد

سلطانی جم مدام دارد

حضرت مخدوم مهر پرور بنده

این تو بهر کار یار و یاور بنده

زمستان بگذرد سرما سر آید

نارنج و بنفشه بر طبق نه

ای آن که مرا در همه عالم

مانند تو یک یار وفادار نباشد

خدایا راست گویم فتنة از تست

ولی از ترس نتوانم چغیدن

لب و دندان ترکان خطا را

به این خوبی نبایست آفریدن

که از دست لب و دندان ایشان

[...]

نقل صوفی نه همه صافی بی غش باشد

ای بسا خرقه که مستوجب آتش باشد

گرچه از طبع اند هر دو، ببود شادی ز غم

ورچه از چو بند هر دو، ببود منبر ز دار

این پرده بگوی تا بیک بار

زحمت ببرد ز پیش مستان

هر شب و روزیکه بی تو میرود از عمر

هر نفسی میرود هزار ندامت

نمی بایست از اول آشنائی

چوکردی چیست بی موجب جدائی

تو در آغاز یاری خویش دلیری

ولی بسیار یار زود سیری

عشق از اول سرکش و خونی بود

تا گریزد هر ه بیرونی بود

هر که زر دید سر فرود آرد

ور ترازوی آهنین دوش است

ای جفا پیشه یار دیرینه

که فزون باد با منت یاری

من چه در پای تو ریزم که سزای تو بود

سر نه چیزی است که شایسته پای تو بود

مرحبا ای عشق خوش سودای ما

ای دوای جمله علت های ما

ای علاج نخوت و ناموس ما

ای تو افلاطون وجالینوس ما

سر پادشاهان گردن فراز

به درگاه تو بر زمین نیاز

جام جهان نماست ضمیر منیر دوست

اظهار عرض حال در آنجا چه حاجت است

محبت بیشتر محکم شود چون بشکند پیمان

شکوفه اول افشاند نهال آنگه ثمر گیرد

الا یا صبا نجدمتی هجت من نجد

لقدزادنی مسراک و جدا علی وجد

باد آمد و بوی عنبر آورد

بادام شکوفه بر سر آورد