شاه بحر ژرف جمله آب خورد

جمله را از شاه باید یار برد

حکومت بدست کسانی خطاست

که از دستشان دست ها بر خداست

اول دفتر بنام ایزد دانا

صانع پروردگار و حی و توانا

رشتی علی این رفتن رشت تو ز چیست

این وجد و نشاط و سیر و گشت تو ز چیست

عاشق که باید نرم و هموار بود

این پست و بلند کوه و دشت تو ز چیست

تا شد دل من بسته آن زلف چو زنجیر

هم دل بشد از کارم و هم کار ز تدبیر

تقدیر چنین بر من و دل رفت و نشاید

با قوت تدبیرش اندیشة تغییر

چون دل که اسیر آمد در حلقه آن زلف

[...]

دیدی چگونه ما را بگذاشتی و رفتی

بی موجبی دل از ما برداشتی و رفتی

ای پادشه خوبان داد از غم تنهایی

دل بی تو بجان آمد وقت است که باز آئی

آخر این بی رحم سنگین دل بیاران این کنند

دوستان بی موجبی با دوستان این کنند؟

به سر تو که توانگر شود از مشک و شکر

هر که را با سر کلک تو سر و کار بود

چنانش آفریده که خود خواسته

به فرش جهان را بیاراسته

اختر از چرخ بزیر آرد و پا شد بورق

گوهر از کلک بسلک آرد و ریزد بکنار

لذوی العقود سلاسل الاقیاد

عاجزم از صفات آن عاجز

مگر یک دلیری کنم قرینه شرک.

قل لو اجتمعت الجن و الانس.

فرشته ای است در این طارق لاجورد اندود

که پیش آرزوی بی دلان کشد دیوار

ای که پنجاه رفت و در خوابی

مگر این پنج روزه دریابی

زاهد ظاهر پرست از حال ما آگاه نیست

در حق ما هر چه گوید جای هیچ اکراه نیست

بیم آن داریم کز بس نیشمان بر دل زنند

تنگمان آرند و نطق بسته مان را وا کنند

انت الذی تنزل الاقدار منزلها

و تنقل الدهر من حال الی حال

و مارددت مدی طرف الی احد

الا قضیت بآجال و آمال

ملک مصون است و حصن ملک حصین است

منت وافر خدای را که چنین است

عسی الله ان یاتی بالفتح او بامر من عنده

ایام سلطنت و شاهنشاهی به کام باد.

هنوز از بی زبانی خفته باشم

ز صد شکرش یکی ناگفته باشم

در دلم بود که جان بر تو فشانم اما

باز در خاطرم آمد که متاعی است حقیر