وصلت صنما بهشت دلکش باشد

هجران تو دوزخی پر آتش باشد

ما در خور دوزخیم یارب هر کو

در خورد بهشت است بر او خوش باشد

تا قوت صبر بود کردم

اکنون چکنم اگر نباشد

تا چشم من از روی تو مهجور بود

روزم همه همچون شب دیجور بود

اکنون که من از روی تو یارب دورم

هر کس که برویت نگرد کور بود

مهر از سر نامة برگرفتم

گوئی که سر گلاب دان است

دل می‌برد از آن خط نگارین

گوئی خط روی دلستان است

گفت معشوقی بعاشق کای فتی

تو بغربت دیده ای بس شهرها

پس کدامین شهر از آنها خوشتر است؟

گفت: آن شهری که در وی دلبر است

یارب تو بفضل خویشتن، باری

زین ورطه هولناک برهانم

هر ملک وجودی که بخوبی بگرفتی

سلطان خیالت بنشاندی بخلافت

ارید لانسی ذکرها فکانما

تمثل لی لیلی بکل سبیل

آن سخن ها که میان من و آن غالیه زلف

به زیان بودی اکنون برسول است و پیام

ای پیک نامة بر که خبر می‌بری بدوست

یالیت اگر بجای تو من بودمی رسول

هر شکر کز لفظ تو برچید طبع

هم بران لفظ و بیان خواهم فشاند

هر گهر کز کلک تو دزدید سمع

هم بران کلک و بنان خواهم فشاند

سعدیا گفتار شیرین پیش آن کام و دهان

[...]

کجاست مجنون تا عرض داد دریابد

نگارخانة چین و جمال لیلی را

ثوابت باشد این دارای خرمن

اگر رحمی کنی بر خوشه چینی

قاطر مهدی روان است ای خدا

پشت سمنان دامغان است ای خدا

دل کز بر من گم شد و پیدا نشود باز

عالم همه دانند که اندر همدان است

پیداتر از این گر بتوان گفت بگویم

تا باز نگوئی که این راز نهان است

گیرم که زیان آیدم از گفتن این راز

[...]

هر آن ساعت که با یاد من آئی

فراموشم شود موجود و معدوم

ادین بدین الحب انی توجهت

رکائبه ارسلت دینی و ایمانی

از دنئی و آخرت گریز است

وز صحبت دوست ناگزیرم

ای جفای تو ز راحت خوب تر

انتقام تو ز جان محبوب تر

نیش تو این است، نؤشَت چون بود

ذیل عفو جرم پوشت چون بود

چه خوش گفت آن مرد داروفروش

شفا بایدت داروی تلخ نوش

به کینش اندر بینی عنقا و زحمت و رنج

به مهرش اندر یابی عطا ونعمت و مال

حواله کرد بدیوان مهر و کینش مگر

خدای قسمت آجال و نامة آمال