نفخ صور است صریر قلمت

نفخ صوری نه که در قرآن است

کان نشوری دهد آن را که تنش

بر سر کوی اجل قربان است

وین حیاتی دهد آن را که دلش

[...]

من چه در پای تو ریزم که سزای تو بود

سر نه چیزی است که شایسته پای تو بود

شد آن که اهل نظر بر کرانه میرفتند

هزار گونه سخن بر زبان و لب خاموش

صید شهان جمله وحش و طیر بود لیک

صید شه ماست هر چه شیر نر آمد

پس ای ملک که من اندر تو آن همی شنوم

که در مسیح شنیدم ز فرقه جهال

سخن سربسته گفتی با حریفان

خدا را زین معما پرده بردار

گوئیا باور نمیدارند روز داوری

کاین همه عیب و دغل در کار داور میکنند

این تیغ حسن شاه شه دانش و داد

وز شاه جهان سوز و محمد شه راد

ایزد بکف فتح علی شاه نهاد

یعنی که پدر بر پدر این ملک گشاد

خورش های ترش مازندرانی

کباب و قلیه و ساک و بورانی

قطاب و قرص و نقل و آب دندان

نزاکت های نغذ باب دندان

مرباهای بالنگ و بو سیب

[...]

روز وصل دوستداران یاد باد

یاد باد آن روزگاران یاد باد

ای هم نفسان که پیش یارید

این شکر چرا نمیگزارید

برف پیری مینشیند بر سرم

باز طبعم نوجوانی میکند

شاها تو خود امروز تصور کن کان روز

این بنده در آن ورطه هایل بچه حال است

چه خوش گفت آن مرد دارو فروش

شفا بایدت داروی تلخ نوش

ز دوری تو نمردم چه لاف مهر زنم

که خاک بر سر من باد و مهربانی من

خوش گرفتند حریفان سر زلف ساقی

گر فلکشان بگذارد که قراری گیرند

جای داری بحضرتی که بود

چون فلک در بلند مقداری

ان الکرام اذا ما سهلو اذکروا

من کان یالفهم فی المنزل الخشن

فرشته ای است بدین بام لاجورد اندود

که پیش آرزوی بی دلان کشد دیوار

چه داند کسی غیر پروردگار

که فردا چه بازی کند روزگار