ترا دانا برون آرد ز تقلید

نماید خود ترا این راه توحید

که من روشن ترم از نور خورشید

گرفته همچو عاشق ملک جاوید

ز رویت ذرّهٔ دریافت خورشید

از آن اندر فلک لرزانست چون بید

بتو دادند یکسر جمله امّید

چنین مگذار ما را تا بجاوید

یقین را پیشوا کن همچو سیّد

که تا کار تو باشد جمله جیّد

کجا یارد که بیند عین خورشید

کسی کو کور خواهد بود جاوید

خدا را یافتم در عین توحید

مدان زنهار این اسرار تقلید

نمودعقل از آن گفتست تقلید

که عشق از جان نمود این عین توحید

چو از عشق است اشیا زنده جاوید

ز یک یک ذرّه میشو تا به خورشید

سیاهی بود روشن دل چو خورشید

حقیقت داشت او اسرار جاوید

حرمگاه دلت جانست دردید

ز دید او یکی بین گفت واشنید

جفاکردی وفا میداری امّید

بسوزد ذرّه اندر عین خورشید

تو برهان داری اندر عین توحید

نمیگنجد سخن اینجا به تقلید

توئی تو، من منم در دیدهٔ دید

منم در جان جانها گفت واشنید

چو ذرّه در فنا گشتم چو خورشید

از آن ماندم من اندر عشق جاوید

چو معنیّ من اینجا بود توحید

یکی دیدم گذر کردم ز تقلید

که خواهد رفت کشتی تا ممانید

شتابی آورید از کار و آئید

پدر چون گوش کرد و قصه بشنید

عجائب سرّ اسرار پسر دید

منم منصور وبنمایم ترا دید

که میگوئی ابا من عین تقلید

منم بابا در اینجا عین توحید

مگو با من دگر از راه تقلید