شیخ را رحم آمد و پا برکشید

شاه با لشگر ز راه آمد پدید

بعد لقمان شیخ محمد شد پدید

آن در اسرار معنی را کلید

هر طرف هنگامهٔ ایستاده دید

بهر نظاره زهر سو می‌دوید

همچنان می‌رفت تا دجله رسید

در تعجب ماند کشتی را بدید

در طلسم کشتی آن دیو پلید

صدهزاران خلق را درخون کشید

شیخ دست از خرقه بیرون آورید

از سر هر موی او خون می‌چکید

تا نما زشام این گفت و شنید

بود گل را با صبا تا شب رسید

هر که بوی آن گل نو برشنید

خویش را از عشق او رسوا بدید

چون بیامد پیش روی گل رسید

مرحبائی کرد چون گل را بدید

چون صبا بشنید از جا برجهید

از فرح آمد در آن گفت و شنید

رنگ و روی برگ گل بلبل بدید

بر زمین چون مرغ کشته می‌طپید

اصل ایمان هست شش چیز ای وحید

با تو گویم گر بدل خواهی شنید

نامهٔ اعمال اگر نبود سپید

رو مباش از رحمت حق ناامید

امر ونهی و حق چوداری ای وحید

پس مرو بروایهٔ نفس پلید

هرکه او از تنبلی باشد بلید

بر قفایش شاید ار سیلی رسید

ناخوشی در زندگانی ای ولید

مرد را از خوی بد گردد پدید

چون شود هر روز در عالم جدید

از گناهان تو به می‌باید گزید

گر تو ببریدی ز موجودات امید

آنکه از تجرید گردی مستفید

خاک را بر روی آب او گسترید

عقل و جان و دین و دل زو شد پدید

ای شده کون و مکان از تو پدید

هر چه گفتم گوش جان ازتو شنید