همه درگردش اندر سوی خورشید

که میدارند مانند تو امید

نهان خواهی شدن مانندخورشید

دگر آئی ز نور قدس جاوید

ببین رخسار او اینجا چو خورشید

که داری در کنار خویش امّید

یکی گرددترا ظاهر در آن دید

حقیقت اینست اینجا سرّ توحید

که میگیرد کمال اینجا ز خورشید

ولی در عاقبت چون نیست جاوید

زمین و آسمان گردد یکی دید

میان این چنین هرگز که بشنید

دمی این دم مزن بی سرّ توحید

نظر میکن تو اندر دیدهٔ دید

چو بگشاید درت درعین توحید

نگنجد هیچ اینجا گاه تقلید

زهی حسن تو نور روی خورشید

که در وی محو گشته سایه جاوید

نداند بیخبر اسرارِ توحید

که او میننگرد جز عین تقلید

در این پرده نهان مانند خورشید

طلب کن نور ذات اینجا تو جاوید

نمودم مینماید سرّ توحید

گذر کردستم از تشبیه و تقلید

تو بنمودی مرا اسرار توحید

ز خود کردی مرا اینجای جاوید

حقیقت چون نظر میکرد او دید

نمیزد دم ز سبحانی و توحید

سوی جنّت برم بنمایمش دید

که تا ما را یکی بیند ز توحید

بجزشرع تو در جانم نگنجید

که اندر او جمال جاودان دید

ز گنج ذات اعیان یاب و توحید

بگو تا چند گردی گِردِ تقلید

فنا شو در برم چون سایه جاوید

که تا بینی مرا مانندخورشید

در این جانت نمیگنجد ز تقلید

حقیقت ذات کل دان تو ز توحید

بگفت این و اناالحق زد بتوحید

درون خانقه خلقی بگردید