اگر غافل بمانی دل درین درد

کجا آخر بخوانی آیت فرد

مگو این درد جز با صاحب درد

که او باشد چو تو در عشق کل فرد

دل اینجاتا نیابد آنچه گم کرد

کجا بیرون شود در عشق کل فرد

تو عیسی جوی اینجا بازره گرد

که چون عیسی شوی اندر جهان فرد

ادب داری چو مردان بایدت کرد

شراب وصل آن دم بایدت خورد

هر آنکو جان فدای روی او کرد

بماند تا ابد در جزو و کل فرد

تو دانی من ندانم سرّ این مرد

که با او بودهٔ تو صاحب درد

زناگه روی در سوی من آورد

که ای خضر از چه هستی صاحب درد

به عدل او را اشارت خود همو کرد

که ای باب همه مردان توئی فرد

در آن روزی که عیّار جهان گرد

بیامد پیش دروازه یکان فرد

باوّل نطفه‌اش را در رحم کرد

چهل روزش نگاهی کرد خود فرد

تو گرد عارفان راه حق گرد

بدین مصطفی میباش خود فرد

ره توحید حیدر دید و بسپرد

بزرگانند پیش ذات او خُرد

کنم من شمس را هر شام رخ زرد

که از دیدار من باشد پر از درد

اناالحق گوی چون گوئی همی گرد

اگر در عشق مردی مردهٔ مرد

کسی این جام معنی همچو او خَورد

که باشد همچو مردان صاحب درد

در این چاه بلا مانی بصد درد

حذر زین جایگه میبایدت کرد

درون چاه روباهش نظر کرد

یکی روباه دیگر دید پر درد

در این چاه بلا پختی بصد درد

که همچون دیگ اینجاگاه در خورد

قضا را با پدر عزم سفر کرد

که همچون باب بود او صاحب درد