عجب جائیست بابا عین دریا

که عقل عاقلان کردست شیدا

مرا ره گم مکن اینجای بابا

که مسکن دیدهام در عین ماوا

مر الهام میگوید در اینجا

که ناپیدا شو اندر عین دریا

اناالحق میزنم در عین دریا

نخواهیدم دگر دیدن در اینجا

ولیکن جرعهٔ خوردیم اینجا

که از مستی من حیرانست دریا

بیا تا بگذریم از عین دریا

ز دریای دگر گردیم یکتا

چو سرگردانی اندر عین دریا

کجا هرگز رسی در منزل ما

در این بحر فنا و عین دریا

بگو تا چند مانی خوار و رسوا

چنان حیران شدی در عین دریا

که خواهی گشت ناگاهی تو شیدا

شدم رسته ز خوف عین دریا

بخواهم رفت من در عین یکتا

درین غرقاب غم در عین دریا

وجود جمله ذرّاتست شیدا

دم وحدت زدی ازنقش دریا

توئی در هر دو دریا دوست یکتا

بسی کردم سفر زان سوی دریا

ز بهر دیدنت ای جان جانها

رهی بگذاشته و استاده اینجا

نمود من در اینجا داده غوغا

ز اوّل کشتی اندر عین دریا

بود وقتی که موج آید هویدا

ولیکن همچو او در عین دریا

ندانی رفت تو ای پیر شیدا

چو یارت گم شود در عین دریا

کجا می باز بینی روی او را

ز دنیا بگذر و از عین دریا

که در دریا نبینی جز که سودا

دلت شد با خبر زین سرّ دریا

حکایت کوش کردستی و بینا

اگر مردی تو اندر دار دنیا

خبر یابی تو از اعیان عقبی