آن یکی گفتش که ای شوریده رای

نیست آنجا سایهٔ پرهمای

گر به روز و شب کنم کار خدای

نیکبختی یابم اندر دو سرای

چون زدین و دل تهی داری سرای

چون روی بی دین و دل پیش خدای

گرچه گشتم ذره ذره زیر پای

ذرهٔ گردش ندیدم هیچ جای

تن زدم جان سوخته رفتم ز جای

تا تو بهتر آئی اکنون با خدای

گفت ای آشفتگان دلربای

در چه کارید و کجا دارید رای

گفت حج چبود بگو ای رهنمای

گفت جائی خانهٔ دارد خدای

گفت ننشینم بروز و شب ز پای

تا نیارم عاشق آسا حج بجای

چون بدید او خانه گفتا کو خدای

زانکه او را مینبینم هیچ جای

رابعه گفتش که تو در خانه آی

تا به بینی صانع ای دیوانه رای

محو باید مرد در هر دو سرای

پای از سر ناپدید و سر ز پای

یک نگینت نسخهٔ هر دو سرای

جام جمشیدی شده گیتی نمای

یک شبی در راز آمد با خدای

گفت ای هم رهبر و هم رهنمای

نان طلب میکرد از جائی بجای

هرکسی میگفت نان بدهد خدای

گفت دل چون مردت و چون شد زجای

گفت چون اندوه بودش با خدای

هر کجا توحید بنماید خدای

شرک باشد گر دوئی ماند بجای

وز شما یک ماهی پاکیزه جای

یونسی را میشود خلوت سرای

در مناجات آمد او پیش خدای

گفت سر این بگو ای رهنمای

ور درخت دیو می‌داری به‌جای

با سگ و با دیو باشی هم‌سرا‌ی

در دو عالم نیست از سر تا به پای

هیچ جائی تا نکردم سجده جای