بگفت این وز خون دل چو باران

فرو بارید از نرگس هزاران

زره چون میغ، وز شست سواران

بسوی میغ میبارید باران

فزون از قطره‌های برف و باران

که بارد در شتا و در بهاران

چو ابری چشمه دارد صد هزاران

عِدد از چشمه خیزد نی ز باران

عدد پندار یکی از هزاران

هزاران در یکی یکی شمار آن

کنند اینجاگناه بیشماران

تو میگوئی ببخشد کردگار آن