منم آن صانعی که قطرهٔ آب

کنم اندر خم خورشید جانتاب

به منزل چون رسیدی وصل دریاب

زمانی کرد بیدارت از این خواب

چنانش آب افکنده به سیلاب

کز اینجا می‌برد آنجا به اشتاب

زهی طاق دو ابروی تو محراب

بر محراب تو جان رفته در خواب

حقیقت راز بیچونست دریاب

یکی دریای پر خونست بشتاب

به ظاهر شرع بین و باطن آن یاب

بسوی عشق چون منصور بشتاب

چو باطن پاک کردی بگذر از خواب

دمی احساس روحانی تو دریاب

مشو غافل وصال دوست دریاب

در آخر سوی جانان زود بشتاب

دوا از مصطفی جو و لقا یاب

بسوی مصطفی از جان تو بشتاب

ز نور اوست یک ذره سوی آب

از آن کل میشود صنع جهان تاب

طلبکار تو است اینجایگه آب

که نورتست در وی جان تو دریاب

از آن نور است در آیینهٔ آب

که میگردد وی اندر کل باشتاب

نه کار تست جانبازی چو اصحاب

که تا گردی چو خورشید جهانتاب

یقین در جان خود میدید مرآب

که در ذرّات میشد در تک و تاب

ترا آن جوهر اینجا هست دریاب

به سوی جوهر الّا تو بشتاب

وصال عاشقان اینجاست دریاب

تو گویم عاشقی هان زود بشتاب

شکی نبود در این معنی و دریاب

بمیر از خویش و سوی یار بشتاب

شریعت پیش گیر و راز دریاب

که از شرع محمّد یابی این باب

نفخت فیه من روحی تو دریاب

سوی آن نفخه دیگر زود بشتاب

نفخت فیه من روحی تو در آب

فکنده نور خود را اندر او تاب