شنودم من که وقتی پادشاهی

که رویی داشت درخوبی چو ماهی

ز بهر گوی بازی رفت بیرون

وزو هر لحظه صد دل خفت در خون

چو گوی حسن در میدان بیفکند

[...]

زمانی بود گل چون ماه در میغ

برشه رفت با کرباس و با تیغ

که خون من بریز اکنون بصد سوز

که تا چون زنده مانم بیتو یک روز

بگفت این و هزار اشک جگر گون

[...]

چنین گفتست عبّادی یکی روز

که از طاعت شدم اینجای فیروز

ز طاعت یافتم اسرار جمله

ز طاعت یافتم انوار جمله

ز طاعت روی جانانش بدیدم

[...]

این چنین گفته است نجم الدین ما

آنکه بود اندر جهان از اولیا

آن ولی عصر و سلطان جهان

منبع احسان و میر عارفان

شیخ نجم الدین کبری نام او

[...]