ناگهی محمود شد سوی شکار

اوفتاد از لشگر خود برکنار

پیرمردی خارکش می‌راند خر

خار وی بفتاد وی خارید سر

دید محمودش چنان درمانده

[...]

حقیقت بایزید آن لحظه بگریست

بدو گفتا چو تو ای جان و دل کیست؟

بجز تو کیست اینجا تا به بینم

بجز تو کس نه بد صاحب یقینم

بجز تو نیست اینجا در خیالم

[...]

چنین گفتست شیخ مهنه آن پیر

که حق دیدم یقین چون روغن و شیر

چو روغن ناگهی پیدا نماید

نمود شیر آلایش نماید

جدا گردد مصفّا مانده روغن

[...]

خواجهٔ نوری بما همخانه بود

وز طریق ناقصان بیگانه بود

علم معنی از وجودش همچونور

شعله میزد همچو نور کوه طور

یک شبی در پیش من آن بحر راز

[...]

ای برادر در شریعت راه رو

نیک بین و نیک دان و نیک شو

ای برادر دیدی احوال جهان

از بدو نیک جهان ماند نشان

ای برادر تو نشان نیک خوان

[...]

هیچکس زین راه تقریری نکرد

همچو احمد هیچ تفسیری نکرد

هرچه خواهم گفت او بودست و بس

بهترین کل بدو بودست و بس

عاقبت آدم چو این دنیا بدید

[...]

سالک ره کرده چون ره کرد و رفت

همچنان چون برق تازان می برفت

در رسید او پردهٔ هفتم تمام

دید آنجا گه مقام بی مقام

خویشتن بالای اشیا یافت او

[...]