زین سخن مرغان وادی سر به سر

سرنگون گشتند در خون جگر

جمله دانستند کین شیوه کمان

نیست بر بازوی مشتی ناتوان

زین سخن شد جان ایشان بی‌قرار

[...]

شهی را سیمبر شهزاده‌ای بود

ز زلفش مه به دام افتاده‌ای بود

ندیدی هیچ مردم روی آن شاه

که روی دل نکردی سوی آن ماه

چنان اُعجوبهٔ آفاق بودی

[...]

یکی دیوانه‌ای را دید شاهی

نهاده کاسهٔ سر پیش راهی

به مجنون گفت با این کاسه در بر

چه سودا می‌پزی در کاسهٔ سر‌‌؟!

به شه گفتا که شه! اندیشه کردم

[...]

مسلمانی بود راه شریعت

نمی‌دانم شریعت از حقیقت

شریعت از ره معنیست ای دوست

حقیقت را بمعنی اوست چون پوست

شریعت پوست مغز آمد حقیقت

[...]

شبی آن پیر زاری کرد بسیار

که یارب این حجاب از پیش بردار

حجاب از پیش چشم پیر برخواست

ندیدش جز فنا بشنو سخن راست

نبُد چیزی ز چندینی عجائب

[...]

ندا آمد زحضرت ناگهانی

ز من بشنو تو این سرّ معانی

که ای آدم نگفتم مر تراهان

بخوردی گندمت آخر بخورهان

بگو تا گندم از بهر چه خوردی؟

[...]

کنون عطّار گفتی جوهر ذات

حقیقت بود کل با جمله ذرّات

نمودی واصل هر دوجهانی

یقین شد این زمان چون جانجانی

تو منصوری کنون یک بین شو از ذات

[...]