چه گلرخ دایه را جان داده میدید

میان خاک و خون افتاده میدید

نبودش تاب آن بیداد و خواری

برآورد از جهان فریاد و زاری

کتان سنبلی بر تن بدرّید

[...]

تو قدر خود نمیدانی که عرشی

ز کرسی آمده در عین فرشی

تو قدر خود نمیدانی که لوحی

ز عین ذات اندر عین روحی

تو قدر خود نمیدانی قلم وار

[...]

الّا ای جان کنون دیدار دیدی

که در کون و مکان عطّار دیدی

الّا ای جان تو واصل آمدی باز

کنون در خود نگر انجام و آغاز

الّا ای جان سخن با تست از دل

[...]