ای یار به تو گر دگری بفرستند

در هستی خویشت اثری بفرستند

با خویشتنت از دگری نیست خبر

بس بی‌خبری، باخبری بفرستند

مهر و مه اگر مهر نگینت بوسند

هر جا که قدم نهی زمینت بوسند

بر قاعده‌ی خلیفه می شاید اگر

شاهان زمانه آستینت بوسند

این دم همه کس را نبود تا که زند

در عشق منادی تولا که زند؟

ما هیچ به خود نه‌ایم و با او همه‌ایم

آری لِمَنِ المُلک به جز ما که زند؟

آن‌ها که همیشه در قیامت باشند

پیوسته کشنده‌ی غرامت باشند

از دل همه روزه در غرابت افتند

وز بد همه ساله در ملامت باشند

با ما نه کند مگر از آنها که کند

گر چه نبود عجب چنان ها که کند

نه روی شفاعت خطاها که کنیم

نه طاقت صبر امتحان ها که کند

عشقی که چو عشق ماست نقصان نکند

آن به که زیاده روی پنهان نکند

خاصیّت عشقی که مجازی نبود

دردیست که جستجوی درمان نکند

ناهید زرشک پیرهن پاره کند

کز دور نظر تیز درین باره کند

خورشید که صنعتش مرصّع کاریست

زیبد که نگین‌هاش سیاره کند

هر جا که گدایی و شهی خواهد بود

هر یک زدوگانه را رهی خواهد بود

بیدادی برمی‌کشم و می‌گویم

نیکست که هم داد گهی خواهد بود

آن کو زمی شبانه مخمور بود

نزدیک خرد ز زندگی دور بود

دل سوخته آتش غم را مرهم

خونیست که نامش آب انگور بود

در فطرت من گر گل و گر خار بود

اینجا سخن بیهده بسیار بود

حق می‌گویم که دوست با دوست رسد

من می دانم که یار با یار رسد

هرگز دل من زبخت خشنود نبود

می خواست ولی زعشق پر سود نبود

بگذشت شب عمر و در و حاصل من

چون اول افسانه همه بود و نبود

منّت از ذوالجلال والاکرام

بَدو آغاز و غایتِ انجام

آفریننده وجود و عدم

پیش گیرنده حدوث و قدم

برگزیننده حق از باطل

[...]

نظری یا مفتح الابواب

سببی یا مسبب الاسباب

مرحمت کن که وقت مرحمت است

گردنم زیر بار معصیت است

هیچ کم گردد از خزانه عام

[...]

بعد توحید و نعت پیغمبر

مدحت شاه شرق اولیتر

شهریار بلند اختر و بخت

نازش و افتخار افسر و تخت

آن که از همت رفیعش هست

[...]

شب نوروز در خرابهٔ خویش

جام و جان و من و قرابۀ خویش

خالی‌السیر بود پنداری

بی‌خبر بودم آن شب تاری

بحث محروم کرد و نومیدم

[...]

شب فرستاد پیش روز رسول

«کای جهانگرد فتنه‌جوی فضول

هر شب از فتنهٔ تو تیره‌ترم

چند داری چو روز خیره‌سرم‌؟

هرچه بگریختم ز مشغله‌ای

[...]

با صبا گفت: «دم مزن دیگر

به رسالت قدم بزن دیگر

باز گرد از همین قدر سوی شب

که: ز نادانی تو نیست عجب

چون تویی را چه حد پایه ماست؟

[...]

باز شب داد روز را پیغام

که: «چنین بر مکش به چرخ اَعلام

من جهاندار بودم از اول

نه تو نه مه نه مشتری نه زحل

کدخدای جهان به حکم خدای

[...]

روز گفتش: «چه ترّهات است این‌؟

سخن حشو بی‌حیات است این

رای تاریک تو چه رای زند‌؟

مگر اندر هزیمه نای زند

من جهان‌دار و من جهان‌تابم

[...]

شب دگرباره رفت با سرکار

کرد بر یک جواب صد انکار

«کای به جور و ستم شده مشهور

به تو نزدیک بوده و ز تو دور

خاصه و عامه را وبال و هلاک

[...]