ز شطرنج و نرد و کتاب احتراز

روا نیست در مجلسِ لهو و ناز

کجا دخل هر روزه آید فراز

توان خرج کردن به اندازه باز

ندیدیم هرگز به عمر دراز

در بسته بر می که نگشود باز

ز مستان به ظاهر چه بینند باز

همه آن که زیشان کنند احتراز

درِ اشتها چون شدی باز، باز

سبک کردمی لقمه‌ای چند گاز

شدی باز فکرم سوی سدره باز

نشستی بر ایوانِ کیوانِ راز

چو با شاهدانِ مقاماتِ راز

توان عشق ورزید با عسر و ناز

دل افروز در مجلسِ دل نواز

به سر برده ایّام در عزّ و ناز

در همه چیز از همه ممتاز

از همه بی نیاز و با همه ساز

آمدم، برگ کار خویش بساز

تا قیامت ز تو نگردم باز»

بحر و بر، طول و عرض، شیب و فراز

از همه تربیت نگیرم باز

داستانی از ریاست بی نیاز

پاک دین و پاک رأی و پاک باز

تا مرا از پردۀ عشاق باز

در عراق افکند بی ترتیب و ساز

زان کرامت گر چه ظاهر بود راز

حالتی کردم که نتوان گفت باز

حال این دلداده و آن دلنواز

گفتم القصه به یاران جمله باز

عمر دهقان باد تا صد سرو باز

در ریاض عیش بنشاند به ناز

زال گفت او قصه ای دارد دراز

چون کنم این قصه را سر با تو باز

کوچ را از گو کچه تا کردیم ساز

سوی ایران رخت بر بستیم باز

همچو معشوقی که بر عاشق به ناز

مهر می‌ورزید اینت ای دلنواز

لشگر از منصوریه برخاست باز

عازن در بند شاه سرفراز