چه مانی بهر مرداری چو زاغان اندرین پستی

قفس بشکن چو طاؤسان یکی بر پر برین بالا

بر وی جوهر صفرا همه کفر است و شیطانی

گرت سوداء دین دارد قدم بیرون نه از صفرا

و سمعک صن عن سماع القبیح

کصون اللّسان عن اللّفظ به‌

فانّک عند استماع القبیح

شریک لقائله فانتبه‌

گفتم صنما مگر که جانان منی

اکنون که همی نگه کنم جان منی‌

چه چاره مر مرا بختم چنین است

ندانم چرخ را با من چه کین است؟

اگر نز بهر شرعستی در اندر بنددی گردون

و گر نز بهر دینستی کمر بگشایدی جوزا

جان نیز بنزد تو فرستیم بدین شکر

صد جان نکند آنچه کند بوی وصالت‌