ای زمین را از رخت ، چون آسمان ، فرو بها

بوسه ای را از لبت ملک زمین زیبد بها

یک زمان دو زلف را زان روی چون مه دور کن

تا زمین را بیش گردد ز آسمان فرو بها

گر زمانی چون زمین نزدیک من گیرد قرار

[...]

تا کی کند حوادث گیتی مرا طلب ؟

کز دست آن طلب شدم آواره طرب

من با عزیمت هرب و فتنه از قفا

من با هزیمت ضرر و چرخ در طلب

گه مالدم بعربدها دهر بوالفضول

[...]

نه رخست آن ، که زهره و قمرست

نه لبست آن ، که سر بسر لشکرست

نیست درصد هزار سوسن و گل

آن طراوت که اندران پسر ست

خانه او زحسن طلعت او

[...]

پناه ملک عجم ، شهریار دولت یار

چراغ دین عرب ، پادشاه گیتی دار

ابوالمظفر ، اتسز ، خدایگان بشر

که اختیار ملوک است و افتخار تبار

خدایگانی ، کز علم و حلم او هستند

[...]