هوا و آتش و آب فرمانبران

شب و روز پیک و سپاه اختران

بزد خیمه و صد سوار از سران

گزین کرد کین جوی و کند آوران

بدادش صد و سی هزار از سران

تکینان لشکرش و نام آوران

همی جنگ عراده از هر کران

ببارید بر مغز سنگ گران

گزین کرد گردی هزار از سران

برافراخت از کوهه گرز گران

ورا میهمان داشت با مهتران

پراکنده نزل و علف بی کران

سپهر او برآورد و این اختران

همو ساخت بنیاد این گوهران

هوا از درفشان درفش سران

چو باغ بهار از کران تا کران

ز پاشیدن آتش از هر کران

همی ریخت گفتی ز چرخ اختران

برآمد به هم بیست رزم گران

شد افکنده سیصد هزار از سران

شد از بس که بودش سپاه گران

زمین چون سپهر از کران تا کران

نریمان ز پس با همه سروران

تبیره زنان پیش و رامشگران