مقصود من تویی چه کنم نعمت بهشت

عمری است تا دلم به هوایت هوا بهشت

ملکوتست عالم ارواح

نیز غیب مضاف می ‌خوانند

من سوخته‌ام بقیه‌ای گر یابی

در آتشم انداز که سوزم به تمام

موج و بحر و حباب ای دانا

گر طلب می‌کنی بجو از ما

می به رندان ده به زاهد می مده

شیشه پیش پای نابینا منه

می دار به دست خود ترازو

تا ره نزند کسی تو را زو

نام نیک است یادگار بشر

نام نیکت به خیر به که به شر

نان گندم نزد آدم خوش بود

گرچه جو نزد خران خوشتر است

نبی بیت اللّه و بابش علی دان

اگر بر در نیابی در نیابی

نزد ما او خلیفة‌اللّه است

باطناً مهر و ظاهراً ماه است

نشان اهل دوزخ نیز چار است

هم از قول نبی آن روح اعظم

نشان جملهٔ مردم همین است

که بگزینند جنت بر جهنم

نشان زمرهٔ جنت چهار است

به قول بهترین هر دو عالم

نعمت‌اللّه را طلب کن از خدا

ذوق او از طالب قابل طلب

نعمت‌اللّه نعمتی دارد تمام

کاین چنین دیوانه‌ای دارد به دست

نقش و خیالی است حدوث از قدیم

بسم اللّه الرحمن الرحیم

نقطه ای که الف نقش بست

بر در محجوبهٔ احمد نشست

نه اسقاط و نه اثبات است اینجا

ز هست و نیست بگذر جان بابا

نه فقر بماند و غنا هم

نه حکم فنا و نه بقا هم

نور اللّه رسید و ظلمت رفت

رحمت‌اللّه رسید و زحمت رفت