لب دلبر خوش است بوسیدن

خوش بود گر به ذوق دریابی

لیس فیه الدار غیره دیار

سخنی گفته ‌ام چو آب زلال

ما بین دو عین راست از نون تا میم

بینی الفی کشیده بر صفحهٔ سیم

ما را به وجود خود نباشد بودی

گر زان که به ما بدی کجا می ‌بودی

ما همه ذره ‌ایم و او خورشید

ما چو جامیم و حضرتش جمشید

ما و ساقی نشسته مست خراب

خیز اگر عاشقی بیا دریاب

ما و ماهان و خطهٔ کرمان

سعدی و لولیان شیرازی

ما و همان دلبران و جام شبانه

تو و همین دوغ به او ترک و ترانه

مایی ما بر افتاد اویی او عیان شد

او را به دیدهٔ او خوش بی حجاب دیدم

مجلس عشق است و ما مست خراب

جام می نوشیم دایم بی حساب

مجموعهٔ مجموع کمال است که در وی

ساقی بتوان دید چو در ساغر می می

محب آل محمد چو بایزید بود

اگر چنانکه چنین نیست بایزید بود

محو ما شد قطره و دریا و جو

کل شی هالک الا وجهه

مخلصانه به صدق بی ‌اکراه

خوش بگو لا اله الا اللّه

مرشدی کو خبیر این راه است

به یقین دان که نعمت‌اللّه است

مرغکی سرگشته گردد کو به کو

یار او با او و می ‌گوید که کو

مژدگانی که روز عید آمد

عید بر عاشقان به عید آمد

مشکل ما جمله حلوا کرده‌اند

صحن ما را پر ز حلوا کرده‌اند

معانی خوشی جانا بیان کن

توجه میکنی باری چنان کن

مقصود ز بندگان همه خدمت اوست

و ز خدمت او مراد ما بندگی است