چون دلم کار خاک کم کردی

ننشسته به دامنم گردی

چون مجرد شد او و عریان شد

آفتاب خوشی بر او برتافت

چون من ز راه سلامت نمی رسم به سلامت

مقیم کوی ملامت شدم به خیر و سلامت

چون که پر داد مرغ جان را باز

لاجرم می کند چنین پرواز

چیزی که مراد دل بر آن است

دلخواه من است و دلبر آن است

حرف و معنی جام و می را نوش کن

حلقهٔ این حرف را در گوش کن

حسن حسن است که با حسین است

گر خود حسن است و یا حسین است

حسن خلق و خلق می ‌دانم ز حق

عارفان دانند سر خلق خلق

خانهٔ دل عمارتی می کن

رب خود را زیارتی میکن

خدمت محمود می ‌جستی ایاز

عاقبت محمود شد ما را گرفت

خری بر اسب و عیسی شد پیاده

خر و خر کره شیخ و شیخ زاده

خواجه بی ‌عقل است و سرگردان شده

پیچ دستارش گواهی می ‌دهد

خواجه‌ای دیدم که می آید ز کیچ

گرچه کیچی بود با ما بود کیچ

خوش آب حیاتی است روان از نفس ما

از همدم ما جو نفس همدم ما را

خوش خیالی به خواب می ‌بینم

گل وصلش به ذوق میی چینم

خوش لب ماست یک زمان بنشین

وز لب من گل دو سر بر چین

در آتش محبت خود را بسوز خوش خوش

چون سوختی در آتش ، آتش بسوزد آتش

در آینه تمثال جمال رخ اوست

دوری نبود که آینه دارد دوست

در آینهٔ تمام اشیا

بنموده جمال جمله اسما

در جهانی که عقل و ایمان است

مردن جسم و زادن جان است