کی نویسد قلم کلام اللّه

وحده لا اله الا اللّه

کردم از وی سؤال و گفت جواب

خوش جوابی لطیف بود چو آب

که غیر از انبیا و اولیا کس

نداند سر این علم از مه و که

گر بر افروزد آتش دردم

عالمی سوخته شود در دم

گر برافتد حجاب ما از ما

قطره و موج و جو بود دریا

گر بود خوبی تو از زلف و خال

حسن ما را نیست حاجت با جمال

گر بیابی از آن لبش حلوا

مشکلاتت همه شود حل وا

گر تو را عزم هست تا دربند

رو به شروان نه و میان دربند

گر تو فانی شوی ز جود وجود

آن یکی هست و بود و خواهد بود

گر جوهر جان ما بود پاک

ما را نبود ز هیچ کس باک

گرچه از چشم خلق شد پنهان

آشکار است نزد درویشان

گر زان که تو پاکی ای برادر

هرگز ننهد تو را بر آذر

گر عادت است رسم تکلف میان خلق

ما عارفیم و عادت ما ترک عادت است

گر کشته حیات جاویدان است

شکرانه بده حیات جاوید آن است

گر گدا باشد به یاد پادشه نبود عجب

این عجب بنگر که سلطان می‌کند یاد گدا

گرد اندوه من نمی ‌گردم

بر من اندوه گرد می ‌گردد

گرد بر گرد عاشقان می ‌گرد

گر ما دایماً روان می گرد

گفتم که به نقل نار بهتر یا به

سیب ذقنش گفت که شفتالو به

گفتند گلابست بدیدیم گل آب است

هر چند گل آب است تو می ‌گو که گلابست

گوهر ار جویی بیا دریا طلب

آن چنان درّی بیا از ما طلب