به رنگی شو که رنگی بر نتابد

سواد الوجه فی الدارین این است

به سایه روی منه رو به آفتاب آور

به آفتاب نشین و ز نور او بر خور

به قدر روزنه تابد به خانه نور قمر

اگر به مشرق و مغرب ضیاش نام بود

به قدر هر که آورد ایمان

نخورد غم چو ما بود شادان

به نور طلعت تو یافتم جمال تو را

به آفتاب توان دید آفتاب کجاست

به هر چه می ‌نگرم نور طلعت شاه است

به هر طرف که روان می شوم همه راه است

به هر طرف که روان می ‌شوید ملک شماست

اگر به جانب شروان روید اولی تر

به یکشنبه بنا آغاز می کن

وگر عزم سفر داری دوشنبه

به هر چه می نگرم نور طلعت شاه است

به هر طرف که روان می شوم همه راه است

بوالحسن عشق است وعقل آمد حسن

هر دو معنی گفتمت در یک سخن

بوهریره داشت انبانی ز نان

عشق را با نان و با انبان چه کار

بی شما عمر ما شده بر باد

عمر ما رفت عمر یاران باد

بیا ای ترک سر مست سر آیی

اگر افتی چو ما خوش بر سر آیی

بی ‌رنگ به نیرنگ ترا رنگی داد

خوش باش که او داده خود نستاند

بی مظاهر ظهور مظهر نیست

گرچه در عقل هست ظاهر نیست

بی واسطه این علم گر آموخته‌ای

گنجی ز معانی خوش اندوخته‌ای

پادشاهی گر همی خواهی از او

بندگی کن بندگی کن بندگی

پادشه روح است و ملکش چون بدن

یا رب این جان و بدن جاوید باد

پاک باش و پاک باز و پاک نوش

ساغر پاکی بگیر و پاک توش

پاک شو تا قبول او گردی

چون شدی پاک خوش نکو گردی