سر بخت و تختش بر آمد به کوه

پلنگینه پوشید خود با گروه

دد و مرغ و نخچیر گشته گروه

برفتند ویله کنان سوی کوه

به هم برشکستند هر دو گروه

شدند از دد و دام دیوان ستوه

یکی روز شاه جهان سوی کوه

گذر کرد با چند کس هم‌گروه

شب آمد بر افروخت آتش چو کوه

همان شاه در گرد او با گروه

به چاره بیاوردش از دشت و کوه

به بند آمدند آن که بد زان گروه

جدا کردشان از میان گروه

پرستنده را جایگه کرد کوه

همی تاختی تا دماوند کوه

کشان و دوان از پس اندر گروه

شوم ناپدید از میان گروه

برم خوب‌رخ را به البرز کوه

یکی گُرز دارد چو یک لخت کوه

همی تابد اندر میان گروه

سپاهی و شهری به کردار کوه

سراسر به جنگ اندر آمد گروه

که یزدان پاک از میان گروه

برانگیخت ما را ز البرز کوه

که این بسته را تا دماوند کوه

ببر همچنان تازیان بی‌گروه

گر آیند زی ما به جنگ آن گروه

شود کوه هامون و هامون کوه

همی رفت لشکر گروها گروه

چو دریا بجوشید هامون و کوه

همی تافت چون مه میان گروه

نبود ایچ پیدا ز افراز کوه

برفتند از جای یکسر چو کوه

دهاده برآمد ز هر دو گروه

برفتند یکسر گروها گروه

پراگنده در دشت و دریا و کوه

ببردش دمان تا به البرز کوه

که بودش بدانجا کنام و گروه

کنون گرد خویش اندر آور گروه

سواران و مردان دانش پژوه