از آن پس همه خواسته هرچه بود

ز دینار وز گوهر نابسود

پرآشوب دریا از آن گونه بود

کز او کس نرستی بدان برشخود

شناسای کشتی هر آنکس که بود

که بر ژرف دریا دلیری نمود

همه راه و بی‌راه آوای رود

تو گفتی هوا تار شد رود پود

و زآن جایگه خواسته هرچه بود

ز دینار وز گوهر نابسود

بخورد و بیاسود و یک هفته بود

دوم هفته با جامه نابسود

به نزدیک بردع یکی غار بود

سر کوه غار از جهان نابسود

بدو گفت شاها ببود آنچه بود

کنون داستانم بباید شنود

همان نیز ز ایرانیان هرکه بود

به اندازه‌شان پایگه برفزود

کز ایدر به ایوان خرامید زود

مدارید در دل مرا جز درود

فرود آمد از باره لهراسب زود

زمین را ببوسید و شادی نمود

همی گفت هر کس که شاها چه بود

که روشن دلت شد پر از داغ و دود

که داند به گیتی که او را چه بود

چه گوییم و گوش که یارد شنود

و زآن پس بخوردند چیزی که بود

ز خوردن سوی خواب رفتند زود