بران اندر آورد و برگشت زود

پس آسانش از پشت زین در ربود

همی گفت ار ایدونک این کار بود

سر من بخنجر بریدن چه سود

همی یاد کردند رزم فرود

پشیمانی و درد و تیمار بود

به پوزش که این بودنی کار بود

که را بود آهنگ رزم فرود

که دانست نام و نژاد فرود

کجا شاه را دل بخواهد شخود

هوا گشت زان سان که از پیش بود

فروزنده خورشید را رخ نمود

بهومان بفرمود پیران که زود

عنان و رکیبت بباید بسود

هیونی بپیران فرستاد زود

که اندیشهٔ ما دگرگونه بود

گمان برد باید که پیران نبود

نه بی او نشاید نبرد آزمود

یکی آتش آمد ز چرخ کبود

دل ما شد از تف او پر ز دود

گنهکار با خواسته هرچ بود

سپارد بما کین نباید فزود

بگفتم هنرهای تو هرچ بود

بگیتی ترا خود که یارد ستود

همه مرز تن بود و خفتان و خود

تنان را همی داد سرها درود

چو افراسیاب این سخنها شنود

دلش گشت پر درد و سر پر ز دود

ببیژن چنین گفت گستهم زود

که لختی عنانت بباید بسود

بجست اندران دشت چیزی که بود

ز زرین وز گوهر نابسود

طبقهای زرین پر از مشک و عود

دو نعلین زرین و زرین عمود

همه بیشه آمد به چشمش کبود

برو آفرین کرد و شادی نمود

بدو آن زمان مهربانی نمود

به خوبی مر او را فراوان ستود

بیامد بنزدیک آن خانه زود

کجا پیشگه مرد بیگانه بود