جهد از جای اگر رسد به مثل

سایه تازیانه‌اش به کفل

ای بسا راست بین که شد مبدل

از حسد حس او و شد احول

گر بدانم نمی کند خوشدل

کاش ازو نیز سازدش زایل

نقص باشد ز مرد صاحبدل

که بود همطویله جاهل

به طبیعت مکن در آن مدخل

دین خود را بدان مکن مختل

همه جزوند زان چراغ سبل

هست در جزو شمه ای از کل

اثر پای ناقه اش به وحل

آورد عاشقانه رقص جمل

رقعه او به هر که شد واصل

آیتی یافت ز آسمان نازل

روز عمر آمده به شام اجل

ما نچیده هنوز دام امل

بنگر در نماز وقت عمل

که جماعت در او بود افضل

ور یکی زان میان پریشان دل

باشد از فکرهای بی حاصل

یک نماز از همه شود حاصل

که به میزان دین بود کامل

کهف اصحاب سعد دین و دول

منتهی در طریق علم و عمل

که نخستین فریضه بر عاقل

عاقلی کز بلوغ شد کامل

که نه جمعی فرشته را به مثل

باشد اندر وجود آن مدخل

خاصه در چشم هادیان سبل

از اولواالعزم و انبیا و رسل

هست بر مقتضای فضل ازل

بعضی از بعضی افضل و اکمل

دمبدم گر شود لباس بدل

شخص صاحب لباس را چه خلل

گرچه صد بدعت و خطا و خلل

بینی او را ز روی علم و عمل

هر که را زیر خاک شد منزل

دو فرشته به صورتی هایل