افسون فسون‌گران بابل

افسانهٔ عاشقان بیدل

چو گرد از پی مفرش آب و گل

بساط سماطی «کطی السجل »

زدم عمری از بی مثالان مثل

سرودم به وصف غزالان غزل

چو افتاد بی‌آن به کارم خلل

تلافی‌ش کردم به نعم البدل

کشد خامه در دفتر آب و گل

ز دانش دهد زیور جان و دل

ز آسیب لنگی‌ش پا پر خلل

ز نیروی گیراییش دست شل

کمین کرد بر جان کمند اجل

به سر برد میدان سمند امل

مر او چو جان است و جان را خلل

چو افتد نیابد کس آن را بدل

به یونان حکیمی فلاطون محل

که در علم حکمت نبودش بدل

یکی جزو از دفتر عقل کل

فروغ ضمیرت چراغ سبل

ببرد ز من نسبت آب و گل

به ارواح قدسم کند متصل

بکن آنچه باید وگر فی المثل

در ارکان جاهت فتد صد خلل

که باشد به فرموده زن عمل

زیان بر زیان و خلل بر خلل

رساند به جان بخردی را خلل

ز نابخردان سازد او را بدل

به مطلوبی آرید روی امل

که از موج دریا نیابد خلل

به مقراض تجرید ببریده دل

ز پیوند این عالم آب و گل

ز بخشش چه سود ای به بخشش مثل

چو تو هر چه بخشی ستاند اجل

به هر بقعه در عالم آب و گل

ازین کوه یک رگ بود متصل

شاه روشن ضمیر صافی دل

حامی حق و ماحی باطل

شد ز اشراق نور خود نازل

گشت ظاهر به شکل سایه و ظل