صبح گشاده‌روی بوَد در حجاب شب

چون باد، سرسری مگذر از نقاب شب

از صبح تا دو موی نگردیده، آب ده

چشمی چو انجم از رخ ِ پر آب و تاب شب

هنگام صبح را به شکر خواب مگذران

[...]

بس که شد تفسیده عالم از فروغ آفتاب

چون پر پروانه می سوزد کتان در ماهتاب

در هوای تابه نعل ماهیان در آتش است

بس که از تأثیر گرما آتشین گردید آب

باد شد گرم آنچنان کز آستین افشانیش

[...]