روان سام برخاست گفتش رواست

که فرمان فغفور ما را هواست

به چرمه درآمد چو سلطان شرق

به ایوان شه روی بنهاد برق

که ناگه ز هر سو برآمد خروش

[...]

دگر ره قمرتاش و قلواد شیر

براندند اسب آن دو مرد دلیر

نجستند روز و شب آرام و خواب

به هر راه و بیره گرفته شتاب

خبر جوی گشتند هر جا بسی

[...]

پس آنگه جهان‌پهلو کامکار

نشست از بر مسند زرنگار

جهان آفرین را ستایش نمود

شه روم را هم به نیکی ستود

شهش گفت کای گرد با گیر و دار

[...]

چو بگذشت پاسی از آن تیره شب

ز گردش همان جانش آمد به لب

به پا خاست آن لحظه فرخنده سام

به نزد پری‌دخت آمد به کام

چو مه طالع از برج نیک‌اختری

[...]