یکی نعره زد سام اندر یلی

که لرزید آن آب از پر دلی

نهنکال را گفت کای نره دیو

برآرم ز جانت همین دم غریو

به قلوش چنین گفت سام گزین

[...]

به یک دست کوه و به یک دست آب

همه جای نخجیر و بزم و شباب

بدان دشت یک دم فرود آمدند

به آرامگه تار و پود آمدند

سپهبد بخوابید بر روی دشت

[...]

دوش جانرا محرم اسرار أسری یافتم

لوح هستی خالی از نقش هیولی یافتم

چون بخرگاه چنینم برک دعوت ساختند

نزل ما اوحی در ایوان فاوحی یافتم

تا شدن مست مدام از ساغر انظر الیک

[...]

الا ای جعد چین بر چین مشکین کمند افکن

گرفته آفتابت جیب و ماه و مشتری دامن

تو آن جادوی کشمیری که از بادش بود مرکب

تو آن هندوی خونخواری که بر آتش کنی مسکن

شکست مشک چین از تو فریب عقل و دین از تو

[...]

ای پیکر منور محرور خوی چکان

ثعبان آتشین دم روئینه استخوان

گوئی سمندری که در آتش کنی قرار

یا مرغ آبیی که در آبت بود مکان

با آتشت مقارنه از خاکت ارتفاع

[...]

زهی از درت آسمان را وظیفه

گرفته ز دست تو دریا وظیفه

ز لطفت صبا کرده طرف چمن را

نهالی گلریز و دیبا وظیفه

عروس فلک را ز سمّ سمندت

[...]