سمن برگ روی همایون جمال

پری‌دخت نام همایون به فال

روان کرد از تنگ شکر شکر

برون کرد از آن درج گوهر گهر

به شکر طراوت به یاقوت داد

[...]

مه قندهار آفتاب طراز

بت قندلب دلبر دلنواز

قصب پوش ماه و گره‌گیر موی

گل اندام سرو سمن برگ‌روی

فروزنده خورشید طوبی خرام

[...]

ای بصورت چو صد هزار نگار

خجل از صورت تو نقش نگار

در هوای تو آسمان ثابت

در فضای تو اختران سیار

از ارم موقف ترا ساحت

[...]

چون پدید آورد رخ پیل سپید صبحدم

شد روان شیر سیاه شب سوی دشت عدم

شیر چرخ نیلگون در دم نهان گشت از نظر

خون بر آورد از جگر پیل دمان صبحدم

شیر گردون کز کواکب بود چون چرم پلنگ

[...]

صبحدم چون نوبت سلطان اختر می زدند

خیمه زرین ستون بر طاق اخضر می زدند

خاکیان لاف از هوای آتش تر می زدند

و آتش اندر خرمن زهد مزوّر می زدند

حلقه ی زر بر در پیروزه منظر می زدند

[...]

چون درآئی بشکر خنده شکر آب شود

ور تکلم کنی از شرم گهر آب شود

ساکن منظر چشمم که جهان بین من اوست

پیش روی تو بهنگام نظر آب شود

گر بریزم قدح دیده زمین نم گیرد

[...]