عنان بر در طوبی آباد زد

ز دو چشم خود باغ را آب زد

ببوسید خاک سراپرده را

به لب برنهاد آب افسرده را

یکی از مقیمان آن بارگاه

[...]

ای خط سبز ترا عنبر و ریحان بنده

درج یاقوت ترا لؤلؤ و مرجان بنده

وی دلم چاه زنخدان ترا زندانی

تو عزیزی و صدت یوسف کنعان بنده

زنگی زلف ترا نافه ی چینی هندو

[...]

الحمدلله الذی خلق السموات العُلی

اوحی الی من لاح من آیاته نورالهُدی

آن درّ بحر کن فکان خوانده یتیمش آسمان

نابوده مثلش در جهان دُرّ یتیمی پر بها

شمع شبستان فلک سرو گلستان ملک

[...]

ای باقبال تو با برگ و نوا خرس و خروس

وی خرد خوانده بداندیش ترا خرس و خروس

قهر و لطفت چو مؤثر شده در ملک وجود

زشت روی آمده و خوب لقا خرس و خروس

غضب و عنف تو چون کرده تصور دد و دام

[...]