بدین سان چو پاسی ز شب درگذشت

ز خون دل آتش ز سر درگذشت

نظر کرد آزاده قلواد را

یلی راستی سرو آزاد را

نشسته ندید اندر آن بارگاه

[...]

وز آن جا به گنجینه دژ کرد روی

بر آهنگ جادو شده جنگ‌جوی

سر شهریاران کشورگشای

که بد سام آن گرد فرخنده رای

خروشنده چون ابر بر پشت کوه

[...]

درین گفتگو بود سالار سام

که ناگه برون تاخت پس قهقهام

بدو گفت کای خیره بدگمان

چرا لاف داری همی هر زمان

ندیدی سواری که از زخم دست

[...]