مرا جویی و از من دور مانی

چو دل گرمی کنم رنجور مانی

بگویم با تو سر سینهٔ خویش

بپردازم غم دیرینهٔ خویش

نخواهم با تو پیوستن به یاری

تو خواهی گریه میکن، خواه زاری

نشاید در تو پیوستن به یاری

نباید کرد با تو دوستداری

چو پیش عاشق آمد نامهٔ دوست

حدیثی دید همچون مغز در پوست

برآرم دست تا رویت به غارت

بچینم گل، نیندیشم ز خارت