نگار یورمه دوزم شود سراپا خشم

کسی که دوخته باشد به روی کارش چشم

شوخ خمیرگیر به پل هشت می زند

هر کس که دیر می رسد او مشت می زند

نگار ریخته گر جانم آب کرد و گریخت

قفای او چو دویدم به قالب خود ریخت

ز ماه لته فروشم کسی نیاساید

چرا که از سخنش بوی لته می آید

ماه نمکفروش که آشوب دهر شد

او را به خانه بردم و شوری به شهر شد

نگار جامه فروشم خوش است بالایش

کشم چو جامه در آغوش قد رعنایش

شوخ خواص گوی ز درد من آب شد

داروی کار داد و مقید به خواب شد

نگار شیشه گرم غایب است در نظرم

اگر به دست من افتد به شیشه خانه برم

ماه پتک فروش به پل کرده ماجرا

از دست او گرفتم و کردم به زیر پا

ارباب زاده رفت و دلم را فگار کرد

غمهای او به دهر مرا پای کار کرد

ای دوستان ز شوخ مشک ساز الحذر

دوکان اوست پر ز مشک های گربه سر

دلبر غربال باف امشب مرا خوشحال کرد

همره من رفت و روی خانه را غربال کرد

شوخ سه تاری مرا هر روز می گردد دچار

لیک می آید به سوی خانه ام شبهای تار

شوخ سه تاری که می گوید به عشاقان نوا

خانه من رفت از تار سرش آمد صدا

دلبر بربندبافم را رگ جهانهاست تار

روز و شب باشد به عشاقان خود در عین کار

دلبر طراح من دارد عجب آی و روی

کرده پیدا از برای عاشقان طرح نوی

دلبر نقاش من دارد رخ چون آفتاب

عاشقان را بیند از دور و زند نقشی بر آب

با جلودار امردی گفتم مرا شو میهمان

دامن خود بر زد و شد پیش پیش من دوان

دلبر صابون فروش از من دل غمناک برد

خانه من آمد و صابون خود را پاک برد

نگار میخچه گر ساخته ز آهن ما

نشسته است به سودای میخ در یکجا