هزار دیبا در باغ گسترید صبا

نگارهاش بدیع و طرازهاش غریب

شده چو مذبح عیسی ز بلبل و گل باغ

درخت گل چو بپیروزه و عقیق صلیب

جهان پیر صبی وار پر حلی و حلل

هواش دایه و پستانش ابر و غیث حلیب

رقیب لشگر گلها شده است سرو سهی

فکنده بر سر گلها نقاب سبز رقیب

نقیب وار بیاید میان باغ شمال

فرو کشد ز رخ هر گلی نقاب نقیب

ز بوی گلها در بوستان هزار نسیم

ز بانگ مرغان در گلستان هزار نسیب

هزار دستان در پیش گل خروش کنان

چو لابه کردن عاشق بپیشگاه حبیب

گشوده سوی چمن نیم خفته نرگس چشم

چنان محب که دزدیده بنگرد بحبیب

دمیده نرگس و بویش دمان چنانکه کسی

میان مجمر سیمین نهد بر آتش طیب

نوای بلبل بر شاخ گل چنانکه کند

فراز منبر خطبه بنام میر خطیب

ابوالمظفر پر فضل فضل بن قاورد

که بر معادی با رد قضای بد بقضیب

نواخته دل خواهنده جود او بنشاط

گداخته تن بدخواه خشم او چو قصیب

منجمان بدو صد سال کرد نتوانند

قیاص جود و حساب سخای میر حسیب

بگوش عاشق گرچه نسیب خوش باشد

سئوال سائل خوش تر بگوش او ز نسیب

بمهر چهرش کرده ملوک فتنه قلوب

مخالفانش مقلوب در فتان بقلیب

کسی که خدمت او کرد نام و نان اندوخت

چو خادمش نبود کس در این زمانه کسیب

بسان محتشمان یافته ولیش مراد

بسان ممتحنان حاسدش نشسته مریب

کسی که صلب ندارد بمهرش اندر دل

شودش موی بر اندامهاش مار صلیب؟

ایا بصورت و سیرت چو آن کجا کردند

برادرانش منسوب ذنب خویش بذیب

کسی که مهر تو جوید گهر برد بجوال

کسی که مدح تو گوید درم برد بجریب